از روزهای آشنا تا سیم آخر : نگاهی بر فیلم طهران تهران

یکی از فیلمهایی که عید امسال اکران میشود طهران تهران اثری با دو اپیزود به کارگردانی داریوش مهرجویی و مهدی کرمپور است. فیلمی که قرار بود سه اپیزود باشد اما با فوت مرحوم سیف الله داد که قرار بود یکی از سه بخش داستانی را بسازد با همان دو اپیزود مهرجویی و کرمپور در جشنواره فجر شرکت کرد و در ایام عید روی پرده میرود. بدون مقدمه دیگری به معرفی اجمالی هر دو داستان فیلم میپردازم :

طهران ، روزهای آشنا  -  کارگردان : داریوش مهرجویی

روزهای آشنا تصویری زیبا و دلنشین از مهربانی ها ، دوستی ها و نزدیکی آدمهاست که با تاریخ و گذشته تهران و تصاویر زیبایی از این شهر گره خورده. آدمهای روزهای آشنا قدیمی هستند و همه در یک مرکز نگهداری از سالمندان زندگی میکنند. داستان فیلم در مورد خانواده ای است که بعد از خرابی در  خانه قدیمیشان تصمیم میگیرند در خانه نمانند و به گشت و گذار در شهر بپردازند که به طور اتفاقی با گروهی از سالمندان که آنها هم قصد گردش در شهر را دارند بر میخورند و با آنها همسفر می شوند. روایت فیلم در برخی صحنه ها اغراق آمیز است که وقتی به کل داستان نگاه میکنیم همه آنچه اتفاق افتاده غریب می نماید. روزهای آشنا روزهایی است که باید باشد ولی انگار با همان گروه سالمندان در حال فرسودن و تمام شدن است.

روزهای آشنا خوش ساخت و جذاب است و با شخصیت پرداری فوق العاده میتواند به راحتی کنترل احساسات بیننده را در دست بگیرد هرچند که داستان خاص یا ویژه ای پشت آن نباشد.

تهران ، سیم آخر  -  کارگردان : مهدی کرم پور

سیم آخر مهدی کرمپور جوان اما به مراتب نسبت به روزهای آشنا ضعیف تر است. سیم آخر روایتگر تهران است نه طهران. تهران کرم پور دیگر به روشنی و تمیزی و مهربانی طهران مهرجویی نیست. سیم آخر به داستان زندگی چند جوان که در یک گروه موسیقی هستند میپردازد. ارتباطشان با جامعه و نگاهشان به زندگی را روایت میکند. دولت اجازه اجرای کنسرت را به آنها نمیدهد و از طرفی هم در رفتاری دوگانه هم تحقیر میشوند و هم برایشان دلایل قانع کننده آورده میشود. نگاه سیم آخر به مسائل کاملا سطحی و کلیشه ای است ، این موضوع را در رفتار اغراق آمیز مامور دولت و تنظیم کننده کنسرت موسیقی میتوان دید. از طرفی بازی ها در تهران به مراتب ضعیف تر از طهران است خصوصا بازی رضا یزدانی که با وجود علاقه شخصی که به او دارم اکنون مطمئنم که او برای بازیگری ساخته نشده ! کاش کرمپور حاشیه ها را قیچی میکرد و با شجاعت بیشتر روی یکی از مشکلات این جوانها تمرکز میکرد تا شاید شاهد فیلمی خوشساخت تر و بهتر بودیم.