پیش خبر ۱

همین طوری نیادم چیزی بنویسم و بروم

آمده ام خبری دهم... آمده ام اگر شد چیزی به دست بیاورم

آمده ام چیزی بگویم... اما حیف که نمی شود

اما این را بی سانسور می گویم:

این کانون فیلم و عکس هم اگر به فراموشی سپرده شوند اعضایشان دیاددشان خواهند ماند که هیچ گاه بی جنبه بازی در نمی آورندو خاطرات خوبشان را زنده نگاه خواهند داشت.

پس زنده باد این کانون فیلم و عکس دانشگاه آزاد اسلامی همدان

من و خودم و آخرین چهارشنبه

تنها نشستم ، خیره به صفحه مانیتور و یک لیوان چای با دو تا قند جلوی دستمه. هیچ چیز با هیچ وقت فرق نداره ، روز روزه و شب شب ! از اون دورها باز یه صداهایی میاد. بچه همسایه روبرویی دزدکی از پنجره یه ترقه میندازه توی کوچه و زودی غیبش میزنه. گفتم کوچه ، کوچه ..... یادش بخیر ، فکر که میکنم دیگه کار بچه همسایه مسخره نیست . ده دوازده سال پیش بود من و مجید و علیرضا، با چه مکافاتی یک بسته ترقه گرفتیم از این کوچیکا ، چی میگفتن بهشون ! سیگارت اگه اشتباه نکنم. برای ترکوندن هر کدومش یک مراسم برپا می کردیم ، چیکار داشتیم خوبه یا بد ، فقط میخواستیم خوش بگذره . مثل کبریت روی پاکت میکشیدیم و پرتش میکردیم چند متر اون طرف تر، ثانیه ها شروع میشد ... هر چی بیشتر میگذشت چشمها تنگتر میشد و ضربان قلبمون میرفت بالا تا اینکه یک دفعه بووووم !!!!