طلا و مس و سایر فلزات !

طلا و مس یکی از چند فیلمی است که در جشنواره امسال موفق به دیدنشان شدم. چند دقیقه ای دیر داخل سالن شدم و با اینکه چندین بار وسط فیلم تصمیم گرفتم که سالن را ترک کنم اما به هر حال هر طور که شد تا انتهای فیلم را دیدم.

داستان فیلم در مورد سفر یک روحانی جوان به نام سید رضا - بهروز شفیعی - به تهران جهت شرکت در کلاس های اخلاق یکی از علمای معروف است. در این سفر همسرش زهرا سادات - با بازی نگار جواهریان - و دو فرزند کوچکش هم همراه او هستند...

فیلم خیلی آرام و یکنواخت شروع میشود و همه چیز به هم می آید ، خصوصا روحانی جوان و همسرش ! وقتی وارد خانه اجاره ایشان میشوند اولین اتفاق بد رخ می دهد ( برای تماشاچی فیلم ) و آن دختر همسایه است !

 دختری که دارای معلولیت است و یک رادیو ضبط کوچک در دست دارد که مدام در حال خواندن ترانه ای ترکی با ریتم تند است ، این دختر در خیلی از صحنه های فیلم حضور دارد ، چندین بار پشت پنجره ، پشت در و تقریبا همه جا ! اما وجود این دختر رادیو بدست نماد چیست ؟! چرا باید باشد ؟ اگر حذف می شد چه اتفاقی می افتاد ؟ به نظر من که هیچ ! نکته بعدی که حین دیدن فیلم نظرم را جلب کرد تصویر نمادین تلویزیون نگاه کردن بچه های سید رضا بود که بارها و بارها تکرار شد و حتی در یکی از صحنه ها بعد از این که تلویزیون توسط سید رضا (؟) خاموش شد باز دخترش مقابل تلویزیون بود و تلویزیون به طرز معجزه آسایی روشن شده بود .  احتمالا نویسندگان محترم خواستند که نشان بدهند چقدر تلویزیون بر تربیت بچه ها اثر گذار است ، اما باز هم چرا ؟ چه نیازی بود ؟ خودشان بهتر میدانند.می رسم به خود سید رضا ، سیدرضا در اصل برای شرکت در کلاس اخلاق به تهران آمده اما این موضوع خیلی زود از یاد بیننده میرود ، علاقه و تلاش سید رضا برای رسیدن به کلاس اخلاق به جز یک صحنه نشان داده نمیشود ، از طرفی شخصیت او به شدت تاثیر پذیر از محیط است و این نمیگذارد که تبدیل به یک قهرمان به یاد ماندنی بشود ، برای مثال مقایسه میکنم با ویل اسمیت در فیلم در جستجوی خوشبختی . رفتار منشی بیمارستان هم میتوان گفت کمی  غیر واقعی بود و تغییر رفتارش هم همینطور و خصوصا در اولین دیدارش با سید رضا کاملا توی ذوق میزد. اما از نکات منفی که بگذرم چیزهایی هم هست که بتوان به عنوان نکته مثبت دید ،  بازی خوب و روان نگار جواهریان که منجر به دریافت سیمرغ بلورین هم برای او شد برجسته ترین آنها است. البته از آنجایی که فیلمهای زیادی در جشنواره ندیدم در مورد اینکه آیا این جایزه حق او بوده یا نه اظهار نظر نمیکنم.

و در آخر اینکه داستان فیلم میتوانست با حذف شاخ و برگهای اضافی از آنچه که دیدیم خیلی بهتر و دلنشین تر باشد، برای نمونه اگر حتی صحنه آخر فیلم که سخنرانیهای استاد سید رضاست حذف میشد هیچ ضربه ای به ساختار فیلم نمی زد چرا که بیننده همین برداشت را کرده بود و نیازی به تکرار مکررات نداشت ! همچنین اگر ساختار حرفه ای تری از لحاظ فیلمبرداری و تدوین در نظر گرفته میشد بازهم بهتر بود ، چیزی که دیدیم بیشتر به فیلمهای تلویزیونی میمانست.

پی نوشت. در عکسی که گذاشتم تصویری از سید رضا به همراه طلا و مس را میبینید ، قضاوت اینکه کدام ارزشمندتر است به عهده خودتان !