بعد ازاولین اکران کانون در ترم دوم بدون حضور دوست عزیزم حسین طاهری اکران دوم کانون فیلم فیلم زیبای سقوط شاهین سیاه است که امیدوارم در این اکران حسین عزیز هم حضور داشته باشد.
یک فیلم زیبا دیگردرژانرحماسی یا جنگی .....؟
نگاهی گذرا به کارنامه هنری ریدلی اسکات، شبه ای به جا نمی گذارد که او در حرفه ی خود یک تمام عیار است . وتنها برای این حرف خود به فیلم زیبا « گلادیاتور» اشاره میکنم وبس .
امادر کارنامه این کارگردان بزرگ سینمای جهان فیلم زیبا دیگر به نام « سقوط شاهین سیاه » وجود دارد که بدون شک یکی از قدرتمندترین فیلمهای ساخته شده در ژانر جنگ است. فیلمی که نه تنها فروش نسبتا موفقی در گیشه داشته بلکه توانسته است نظر مثبت منتقدان فیلم در دنیا را نیز به خود جلب کندوبدون اقراق این موفقیتها را باید در تکنیک بالای فیلم در به تصویر کشیدن صحنه های جنگی و فیلمنامه ای با داستانی جدیدوقوی در کلیه مراحل فیلم یافت کرد.
فیلم« سقوط شاهین سیاه » در نهایت دو جایزه ی در اسکار 2001 را نیز در رشته های تدوین و صدا به دست آورده است که برای فیلمی در این ژانر موفقیتی کم نظیر در آن سالها می باشد البته باید این نکتهرا هم موردتوجه قرارداد که دذ سالهای بعد فیلم های نظیر «نجات سرباز رایان » در سالهای بعد راه این فیلم را ادامه داده وجوایز زیادی را به خود تعلق دادند .
اما سوال اینجاست : فیلم تا چه حد به ادعای خود مبنی بر واقعی بودن اتفاقات پیش آمده پایبند است؟
برای ساخت این فیلم "اسکات" باز هم به هنر اصلی خود یعنی حماسه روی آورده . ومی توان گفت که در این کار آن غلظت همیشگی هرگز یافت نمی شود. حماسی کردن یک فیلم جنگی تا حد زیادی از اعتبار مستند بودن آن می کاهد و این عنصر، بیشتر به کار فیلمی چون " گلادیاتور" می آید نه یک فیلم جنگی .
در فیلم دو جبهه خوب وبد به طرزی محسوس از هم تفکیک شده اند ، در جبهه خوبها که آمریکاییها هستند همگی انسانهایی فداکار ، از خود گذشته و مهربان هستند که برای کمک به مردمان "سومالی" راه زیادی را طی کرده اند. آنها در هر شرایطی به کمک همرزمان خود می روند، هرگز به کودکان و زنها شلیک نمی کنند و حتی در آخرین لحظات مرگ هم به مسیری که طی کرده اند افتخار می کنند. در سوی مقابل مردمانی قرار دارند که نه تنها حاکمان ستمگرشان ، بلکه خودشان هم ، همگی وحشی و درنده هستند و به خون آمریکاییها تشنه .هر چند در طول روز چند باری هم نماز می خوانند که این هم به نوعی کنایه "اسکات" است.
سربازان آمریکایی به حدی خوب هستند که حتی برای برگرداندن جنازه همرزمان خود در موارد بسیاری جان خود را به خطر می اندازند.
در سکانسهای پایانی فیلم هم کاراکترهای اصلی فیلم با بیان جملاتی حماسی سعی در مقدس جلوه دادن نبرد خود دارند که در اوج این اتفاقات صحنه ای را میبینیم که زنان و کودکان آفریقایی در حال بدرقه قهرمانان آمریکایی خود هستند.
در کل به اعتقاد من فیلم، تجلیلی با شکوه بود از طرف هالیوود و سران آمریکا، از کسانی که در اینگونه جنگها کشته شدند، که به اعتقاد سازندگان فیلم همگی قهرمانان راه آزادی ، عدالت و انسانیت هستند و اگر کسی بر خلاف این می اندیشد سخت در گمراهی است.اما آیا واقعا اینگونه است آیا آمریکاییها که در کل انسانهای خشن هستند وازهر مسئله کوچکی یک جنگ تمام عیار می سازند آدمهای باانسانیت هستند این را باید از مردم کشورهای که آمریکاییها به اصطلاح خودشان برای آزادی آنها جنگیده اند پرسید ؟
آیا این جنگها برای مردم آن کشورها بوده یا برای منافع خودشا ن ؟
بچه ها از همتون ممنونم حسابی شرمنده ام کردین ببخشید که نمیتونم برای همه پستها نظر بزارم...
سلام، من خیلی دیر متوجه این حادثه ی تلخ شدمو حسین جان برات آرزوی سلامتی دارم.
یه انتقاد کوچولو هم دارم، فکر میکنم که اگه همه ی نویسنده ها به یک مطلب نپردازن و پست های مختلفی بنویسن خیلی بهتره.
به همتون خسته نباشید میگم.