در فصل بارانهای موسمی

بارانهای موسمی شدید ، گذرا و ناپایدارند. گاهی آنقدر تند میبارند که همه چیز را در هم می کوبند و به همان تندی ناپدید میشوند ، انگار که از اول چیزی نبود .... . اگر قبل از دیدن فیلم فصل بارانهای موسمی به کارگردانی مجید برزگر هیچ تصوری از نام و محتوی فیلم نداشته باشید پس از دیدن فیلم خواهید دید که چه هوشمندانه دوره نوجوانی و آغاز جوانی قشر متوسط جامعه را به فصل بارانهای موسمی تشبیه کرده. دوره ای پر از اتفاقات و انقلابات کوچک و بزرگ که بیشتر به دست بزرگترها رقم میخورد و نوجوان هر چقدر هم که به آنها عادت کرده باشد و یا از کنارشان بگذرد باز هم نوجوان است و از این میدان آسیب دیده بیرون می آید.
این فیلم که به قلم حامد رجبی و خود مجید برزگر کارگردان نوشته شده روایتگر زندگی پسر جوانی به اسم سینا است که پدر و مادرش در آستانه جدایی هستند و هر دو مدتی است که خانه را ترک کرده اند و او را در خانه تنها گذاشته اند تا یکی از آنهارا برای ادامه زندگی انتخاب کند. از طرفی اشتباهی که او و دوست نزدیکش علی در گذشته کرده اند باعث شده که آنها مجبور به باج دادن به یک خلافکار شوند. این وضعیت او را به شدت تحت فشار گذاشته و باعث شده او به شدت گوشه گیر باشد. با وجود این مشکلات ورود یک دختر جوان که هویتش هیچوقت کاملا در طول فیلم مشخص نمیشود به زندگی او باعث میشود در نگاهش به زندگی و آنچه که ذهنش را محدود کرده بود تغییراتی ایجاد شود ...

دوربین روی دست فیلمبردار ، فضای سنگی و سرد لوکیشنها (شهرک اکباتان) ، بازی خوب روان و باور پذیر نوید لایقی مقدم (سینا) و شخصیت کارکتر ها همه نشان از این دارند که این فیلم تصویرگر واقعیتهایی تلخ از قشری است که باوجود اینکه هنوز کوچکند در حال له شدن زیر به اصطلاح بزرگی ها هستند. آنها در خانواده ای بزرگ شده اند که نتوانسته اند با گذشت زمان خود را منطبق کنند و دچار افراط و تفریطند. بدی ها و ناهنجاری های روزگارو جامعه ارزش های اخلاقی را برایشان کمرنگ کرده و آنها را سخت بین سنتی و امروزی بودن ، تعصب و بی خیالی و غرور و خود کم بینی معلق نگه داشته. در سکانسهایی مثل برخورد پدر و مادر سینا با او و یا صحبت کردن سینا با خواهر علی این موارد کاملا پیداست. و همینطور در سکانسی که سینا جلوی چشمهای پدرش سیگار به روی لب میگذارد.

اتفاقاتی که در طول فیلم می افتد شاید به جز موارد کوچکی کاملا عادی است و در مواردی هم در سینمای ایران دیده نشده ! در کل فیلم ساختاری مدرن دارد و بیشتر به درد جشنواره ها می خورد . کارگردان با شجاعت نوع رابطه های موجود را بدون قضاوت و پیش داوری تصویر کرده و با توجه به ظرفیتهای سینمای ایران و آنچه که در واقعیت اتفاق می افتد باز هم کوتاه آمده که قابل چشمپوشی است. وی در مقام قضاوت در نیامده اما داستان فیلم حس قاضی گری را در بیننده بیدار میکند . روایت فیلم بعضی وقتها کش دار و طولانی و شاید کمی خسته کننده میشود و همینطور بازی ضعیف تعدادی از نابازیگر ها خصوصا شخصیت منفی فیلم هنگامی که به پایین پل سقوط کرده غیر واقعی و آزار دهنده است. پایان بندی فیلم زیاد خوب نیست و بهتر بود که فیلم در سکانس اشک ریختن سینا و دویدنش تمام شود؛ به جای اینکه بیننده را بیشتر به قضاوت وادارد. در نهایت فصل بارانهای موسمی به عنوان اولین کار بلند مجید برزگر چشمگیر و متفاوت است و مطمئنا در آینده نه چندان دور شاهد آثار بسیار زیبایی از این کارگردان همدانی خواهیم بود.

سایت رسمی فیلم فصل بارانهای موسمی